Η ανθρώπινη διατροφή εμπλουτίστηκε με θαλασσινή τροφή 160.000 χρόνια πριν. Τότε περίπου κατοικήθηκαν οι ακτές κι από τότε ο άνθρωπος είναι δεμένος με τη θάλασσα από την οποία παίρνει πολύτιμα για τη ζωή του συστατικά.

Σχεδόν όλοι οι πολιτισμοί που είχαν πρόσβαση στη θάλασσα χρησιμοποίησαν στο πέρασμα των αιώνων για τροφή τη θαλάσσια βλάστηση. H Ιαπωνία και πολλές άλλες ασιατικές χώρες είναι γνωστές για την κατανάλωση φυκιών, ενώ ακόμη και οι Βίκινγκ και οι Κέλτες έτρωγαν αποξηραμένα φύκια. Οι Χαβανέζοι και οι Πολυνήσιοι τα καλλιεργούσαν σε «φάρμες», ενώ, όπως αναφέρει κι ο Πλάτωνας, οι αρχαίοι Έλληνες τα έτρωγαν κανονικά.

Το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό όταν ακούμε για φύκια είναι το σούσι. Μάλιστα. τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται όλο και σε περισσότερες κουζίνες.

Εκτός από το σούσι τα θαλάσσια αυτά λαχανικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για μια μεγάλη ποικιλία άλλων πιάτων: σούπες, σαλάτες, snacks, τηγανητά….

Και υπάρχει και το χαβιάρι από φύκια kelp – σε πολύ χαμηλότερη τιμή από αυτό που παίρνουμε από τα ψάρια!

Πολλές από τις βρώσιμες ποικιλίες φυκιών συλλέγονται από τη φύση, ενώ άλλες σπέρνονται και καλλιεργούνται.

Η γεύση τους ποικίλει από απαλή και υπόγλυκη έως πολύ αλμυρή. Μία ποικιλία μάλιστα από αυτά όταν μπει στο τηγάνι αποκτά γεύση καπνιστού μπέικον!

Μπορούν να φαγωθούν ωμά, αχνιστά, τηγανητά, ή αποξηραμένα σε νιφάδες ή σκόνη ενώ και τα τελευταία μπορούν να καταναλωθούν και με την προσθήκη υγρού ώστε να πάρουν την αρχική τους υφή.

Αποξηραμένα, προσθέτουν γεύση και θρεπτικά συστατικά σε μείγματα καρυκευμάτων, smoothies ενέργειας, dressing σαλάτας, dip λαχανικών, φρέσκους φυσικούς χυμούς, τηγανητά, σούπες και φαγητά κατσαρόλας.

Με φύκια σκόνη μπορείτε να καρυκεύσετε το porridge, τη στραπατσάδα ή το αβοκάντο και να προσθέσετε φύκια σε νιφάδες όπου εσείς νομίζετε σε αντικατάσταση του αλατιού ή των κύβων γεύσης.

Πολλά από αυτά μπορούν να μπουν στη φριτέζα και να γίνουν τραγανό snack ή γαρνιτούρα, ενώ κάποια άλλα να γίνουν αλοιφή και να σερβιριστούν σα συνοδευτικό.

Μπορούν επίσης να γίνουν εξαιρετικό συνοδευτικό (αναμενόμενο!) για ψάρια και κάθε είδους θαλασσινό, ενώ δε λείπουν από τη vegetarian και τη vegan διατροφή.

Ο τρόπος μαγειρέματος εξαρτάται από το είδος των φυκιών και τη χρήση τους στη συνταγή.

Για παράδειγμα, οι ποικιλίες που αποξηραίνονται ταιριάζουν περισσότερο σε σπιτικούς ζωμούς με έντονη γεύση, ενώ εκείνες που έχουν πιο ήπια γεύση και τρώγονται φρέσκες είναι πιο κατάλληλες για σαλάτες, ή ελαφρώς περασμένες στον ατμό σα συνοδευτικό πιάτου.

Οι ποικιλίες που είναι εύθραυστες στην υφή είναι προτιμότερο να μαγειρεύονται ελαφρώς ή να τρώγονται ωμές, ενώ κάποιες άλλες με πιο παχύ φύλλωμα χρειάζεται να σιγοβράσουν μια ώρα ή και παραπάνω για να αποδεσμεύσουν την καλύτερη γεύση και υφή τους.

Η θάλασσα είναι μια πολύ σημαντική πηγή θρεπτικών συστατικών. Το έδαφος της γης εξαιτίας της υπερκαλλιέργειας έχει φτωχύνει πολύ σε συστατικά και καθώς τα φυτά είναι πλούσια σ’ αυτά όσο και το έδαφος στο οποίο καλλιεργήθηκαν, όταν φτάνουν στο πιάτο μας έχουν πλέον ελάχιστη διατροφική αξία σε σχέση με ότι έτρωγαν οι παππούδες μας, πόσο μάλιστα οι πιο μακρινοί μας πρόγονοι.

Τα θαλάσσια λαχανικά είναι οι υπερτροφές των ωκεανών. Είναι πλούσια σε βιταμίνες, όπως η A, καροτενοειδή, σύμπλεγμα βιταμινών Β, C, και E,όλες απαραίτητες για την υγεία μας, συμπεριλαμβανομένης της υγείας των ματιών μας.

Μια μελέτη που έγινε το 2014 υπέδειξε συγκεκριμένες ποικιλίες φυκιών ως πιθανή φυτική πηγή βιολογικώς-ενεργής βιταμίνης B12.

Επίσης, μας παρέχουν σημαντικά μεταλλικά στοιχεία όπως ασβέστιο, ιώδιο, σίδηρο, μαγνήσιο και ψευδάργυρο. Αποτελούν πλούσια πηγή φυτικών πρωτεϊνών, ινών και ω-λιπαρών οξέων και περιέχουν πολλά μοναδικά φωτοχημικά που δε βρίσκονται στα φυτά που καλλιεργούνται στη γη.

Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει πως τα φύκια υπόσχονται εξισορρόπηση των ορμονών και σταθεροποίηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, έχουν αντιικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες κι ευνοούν την καλή λειτουργία της καρδιάς και των νεφρών.

Από τα φύκια παίρνουμε και τους πολυσακχαρίτες όπως το άλας αλγινικού οξέως, την καραγενάνη, και το άγαρ άγαρ, ζελατινώδεις ουσίες που είναι γνωστές και ως υδροκολλοειδή. Αυτές οι ουσίες έχουν αποκτήσει μεγάλη εμπορική σημασία καθώς χρησιμοποιούνται μαζικά στην παραγωγή τροφίμων.

Τα περισσότερα από τα βρώσιμα φύκια προέρχονται από τη θάλασσα ενώ τα περισσότερα φύκια του γλυκού νερού είναι τοξικά. Κάποια θαλάσσια φύκια περιέχουν οξέα που ερεθίζουν την γαστρεντερική οδό ενώ κάποια άλλα δρουν ως καθαρτικά κι εξισορροπούν τους καταλύτες στον οργανισμό μας.

Υπάρχουν δεκάδες είδη βρώσιμων φυκιών, έτσι ώστε η ποικιλία να μην είναι ποτέ θέμα. Ξεσαλώστε λοιπόν! Δοκιμάστε τα όλα. Άγρια, καλλιεργημένα, φρέσκα, μαγειρεμένα ή αποξηραμένα.

Έχετε σίγουρα ακούσει να λένε πως στο μέλλον θα βασιζόμαστε για την τροφή μας στα έντομα, εμείς όμως νομίζουμε πως το μέλλον ανήκει στα φύκια γιατί εκτός από δημοφιλέστερα είναι και πιο νόστιμα!